Vriend van de wind
Het is een verademing. Even geen Portugees-Braziliaans waarin je wordt aangesproken, maar ‘gewoon’ Nederlands. De gemiddelde inwoner van Rio de Janeiro kan geen woord Engels. Taxichauffeurs, hoteliers, obers op de terrassen aan de Copacabana; ze hebben Google Translate standaard op hun smartphone geladen om contact te kunnen maken met het leger toeristen in de olympische stad. Een Nederlandse jongeman met blond kroeshaar bij de entree van het Holland Heineken House in Leblon zegt ons vriendelijk goedendag. Hij steekt zijn scanapparaat naar voren voor de kaartcontrole. Of we een sporter in het bijzonder steunen, wil hij weten. “Alles wat oranje ademt, dragen we een warm hart toe”, zeggen we met enig nationalistisch enthousiasme. De kaartcontroleur van de bekende ontmoetingsplaats voor Nederlanders die de Spelen bijwonen heeft wél een duidelijke voorkeur: windsurfer Dorian van Rijsselberghe. “Sympathieke jongen. Leeft voor z’n sport, blijft gewoon en is lekker nuchter”, vindt de blonde Nederlander in oranje kloffie. “Hij heeft alles op deze Spelen gezet, maar lijkt zich nergens zorgen om te maken. Geen bonk stress, geen druk. Volgens mij geniet hij zelfs. Is knap, hoor, in zo’n olympische heksenketel.”
‘Happy-go-lucky’ moet een levensmotto van de topsporter zijn. Je wordt geboren en je hebt maar één leven. Waarom zou je dan als kantoorknaap in een strak pak achter een bureau plaatsnemen als je daar doodongelukkig van wordt? Van Rijsselberghe vroeg het zich hardop af. Zijn conclusie: verspil geen tijd, pak de plank en ga het water op. “Ik probeer intens te genieten van de dingen die ik doe.”Ook in Rio. “We eten nu in Brazilië chocoladecroissants bij het ontbijt... heerlijk!”, schrijft hij in zijn blog. “Misschien staat ergens een diëtiste te stuiteren, maar Dor ontbijt in ieder geval lekker. En let op: alles wordt verbrand, hè! Het gaat er op het plankje allemaal weer af, want de motor moet draaien.”Trainen deed hij volop in de aanloop naar de Olympische Spelen. Een paar dagen varen, even vrij, opnieuw een aantal dagen op het water. ‘Een strak schema’, vond de windsurfer, die in Londen (2012) met goud huiswaarts keerde. Maar nimmer werkte hij zijn voorbereiding met tegenzin af. Van Rijsselberghe bleef en blijft ondanks de hooggespannen verwachtingen gewoon de spontane Texelaar. “Zolang ik maar aan m'n eigen verwachtingen voldoe, is het goed.
”Niels, een vertegenwoordiger van het ministerie van Buitenlandse Zaken in Brazilië, toerde door Rio de Janeiro op een fiets van Koninklijke Gazelle en maakte kennis met het open, ongedwongen karakter van de windsurfer. In de verkeerswirwar van de drukke stad moest hij kort inhouden. Het raam van een auto ging open. ‘Mooie fiets, hoor’, klonk het lachend vanuit de wagen. De Nederlandse stem bleek die van Dorian van Rijsselberghe, onderweg naar wéér een training. Hij voelt zich thuis in de soms onvoorspelbare wind van Rio de Janeiro. Al jaren is dit vertrouwd trainingsgebied. Vaak gescheiden van zijn familie bracht hij in het gezellige Urca, aan de voet van de Suikerbroodberg, nauwgezet alle details in kaart die hem aan goud moeten helpen. De invloed van het landschap op de Braziliaanse wind is groot, wist Van Rijsselberghe al meteen. Ze drukt een stempel op draaiingen, windvlagen, golfpatronen en golfhoogte. “Je moet proberen de wind je vriend te laten zijn”, legt de succesvolle sporter uit in zijn blog. “Ik had als klein ventje al snel in de gaten dat je de wind in je voordeel kan laten werken. Als eilander zit je vaak op de tocht, daar leer je mee omgaan. Op weg naar school, op de fiets, merkte ik al dat je aan de juiste kant van de bosjes in de luwte kon rijden.
”Vanmiddag, Rio-tijd, werkt Van Rijsselberghe zijn volgende races op het water af en stuwt de wind hem naar voren. Vanuit het Holland Heineken House volgen we de verrichtingen op een scherm. Oranjegezinde supporters ballen de vuisten als de olympische titelverdediger de leiding neemt in het algemeen klassement. Hij is een stapje dichter bij eremetaal. De voorsprong op zijn grote concurrent, Nick Dempsey, bedraagt acht punten. Er wachten nu nog vier manches. Een paar dagen later. Van Rijsselberghe is inmiddels niet meer in te halen. In de medalrace doet hij wat hij moet doen: het goud verzilveren. In stijl. Hij wint de afsluitende race en geeft zijn tweede, opeenvolgende olympische titel – niemand deed hem dat ooit voor – zo extra glans. De reeks die hij in Rio neerzet is ongekend sterk. In zeven van de twaalf races in de kwalificatieserie trekt hij de winst naar zich toe. Zijn minste resultaat: een vijfde plaats in de openingswedstrijd.Van Rijsselberghe wilde vooral genieten van het meer dan verdiende ‘ererondje’, gaf hij van tevoren aan. Maar eenmaal op het water laat hij ‘gewoon’ zien waarom hij de beste is. ‘Het beestje kwam toch naar boven’.Genot is er met name na afloop. Met een motorboot vaart hij naar een jacht waarop koning Willem-Alexander, koningin Maxima en de drie prinsesjes hem volgden. Boven aan de trap wacht het gezelschap ‘Gouden Dorian’ lachend op voor een koninklijke omhelzing. Wat de windsurfer van de ontmoeting vindt? “Even hartstikke leuk, gezellig”, vertelt hij later breedlachend aan de Nederlandse media.Van Rijsselberghe, de wind en het water in Rio; het zijn beste maatjes van elkaar geworden. En wij? Wij zijn groot fan van de beminnelijke Van Rijsselberghe. Net als de kaartcontroleur bij de entree van het Holland Heineken House.
